میکروبیولوژی عسل – عسل یک داروی باستانی برای درمان زخم های عفونی است که اخیراً توسط حرفه پزشکی “دوباره” کشف شده است. در مجتمع آزمایشگاهی رادگستر ٬ آزمایش عسل با ارائه برگه آنالیز به طور کامل انجام میشود. بخش آزمایشگاه مواد غذایی این وظیفه را به عهده دارد. همچنین در بخش آزمایشگاه دامپزشکی رادگستر بخش دیگری از این آزمایشات انجام میشود. مقاله ای که امروز برای شما آماده شده توسط بخش میکروبی آزمایشگاه رادگستر مورد تدوین قرار گرفته.
میکروبیولوژی عسل
استفاده از عسل در مراقبت های پزشکی هر روز در حال افزایش است و بسیاری از نویسندگان به اهمیت و نقش آن در مراقبت از زخم اشاره می کنند. گزارش هایی وجود دارد که عسل حاوی میکروارگانیسم های زیادی از جمله باکتری ها و قارچ ها است.
هدف این مقاله برجسته کردن کاربردهای مختلف، ارگانیسم‌هایی که معمولاً در عسل یافت می‌شوند، نحوه ورود موجودات به عسل و تأثیر آنها بر زخم‌ها و مراقبت از زخم است. آیا وجود این ارگانیسم ها عامل محدود کننده ای برای استفاده از عسل در درمان زخم نخواهد بود؟ این همان چیزی است که این بررسی قصد دارد به آن پاسخ دهد.
بیشتر بخوانید : پرولین عسل – آیا زنبور از شکر تغذیه کرده است؟
میکروارگانیسم های موجود در عسل
تولید عسل و همچنین فرآیند ذخیره سازی عامل حضور میکروارگانیسم ها است. گفته می شود اکثر این ارگانیسم ها به شکل غیر فعال هستند زیرا به سختی می توانند در عسل زنده بمانند زیرا خواص متعددی از جمله رطوبت سنجی، هیپراسمولاریته، اسیدیته، محتوای پراکسید، فعالیت آنتی بیوتیکی (بررسی باقیمانده آنتی بیوتیک در عسل – آزمایشگاه رادگستر) و غیره دارد.
پیشنهاد ما این است که قبل از شروع درمان با عسل، زخم هایی که باید با عسل درمان شوند، یعنی با سواب برای میکروارگانیسم های موجود بر روی زخم و حساسیت آنها به عسل بررسی شوند. این به انتخاب دقیق زخم‌هایی کمک می‌کند که ممکن است با عسل به خوبی عمل کنند و در مقابل سایر خواص عسل که به بهبود زخم کمک می‌کنند مقاومت نکنند.
بیشتر بخوانید : فلزات سنگین در عسل آنالیز و آزمون – آزمایشگاه رادگستر
عسل چیست؟
عسل یک ماده شیرین طبیعی است که توسط زنبورهای عسل از شهد یا شکوفه ها یا از ترشح قسمت های زنده گیاهان یا ترشحات گیاهان تولید می شود و زنبورهای عسل آن را جمع آوری، تبدیل و با مواد خاص خود ترکیب می کنند تا رسیده و بالغ شوند. همچنین به عنوان ترشح شهد و ساخارین از گیاهان، جمع آوری، اصلاح و ذخیره شده به عنوان عسل در لانه زنبور عسل توسط زنبورهای عسل، تعریف می شود.
عسل علیرغم مفید بودن، حاوی میکروب های خاصی است. در واقع به عنوان یک مخزن برای میکروب ها توصیف می شود. برخی استفاده از عسل برای درمان زخم های عفونی را با شک و تردید می بینند. به عنوان مثال، سرمقاله ای در آرشیو طب داخلی در سال 1976 در مورد فولکلور پزشکی استفاده از عسل را به سخره گرفت و «عسل از مناطق جغرافیایی انتخاب شده» را در رده «مواد بی ارزش اما بی ضرر» قرار داد.
با این حال، این مخزن برای وضعیت میکروب ها، کاربردهای مهم بسیاری را که عسل به آن معروف است کاهش نمی دهد. در واقع وضعیت ضد میکروبی عسل به آن جایگاهی مستمر در مدیریت زخم ها و جراحات می دهد.
دارویی باستانی به اسم عسل – میکروبیولوژی عسل
عسل یک داروی باستانی برای درمان زخم های عفونی است که اخیراً توسط حرفه پزشکی “دوباره” کشف شده است، به ویژه در مواردی که عوامل درمانی مدرن مرسوم در حال شکست هستند. پاکسازی عفونت از زخم ها، بدون عوارض جانبی برای سرعت بخشیدن به روند بهبود. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد عسل ممکن است به طور فعال باعث بهبودی شود. در مطالعات آزمایشگاهی نشان داده شده است که این گیاه دارای اثر ضد میکروبی در برابر طیف وسیعی از باکتری ها و قارچ ها است. در میان باکتری‌ها سودوموناس آئروژینوزا قابل توجه است که یک ارگانیسم بدنام در مقاومت به ترکیبات ضد میکروبی است.
بنابراین آیا تناقضی در اهمیت پزشکی عسل وجود دارد که از یک سو حاوی چندین میکروب است و از سوی دیگر علیه بسیاری از موجودات زنده فعال است؟
آزمایشات کیفیت سنجی عسل در آزمایشگاه کنترل کیفیت مواد غذایی انجام میگیرد.
آنالیز عسل
عسل در درجه اول حاوی قند و آب است. شکر ۹۵ تا ۹۹ درصد ماده خشک عسل را تشکیل می دهد. اکثر آنها قندهای ساده، فروکتوز (38.2٪) و گلوکز (31.3٪) هستند که 85-95٪ از کل قندها را تشکیل می دهند. اینها قندهای “ساده” هستند، قندهای 6 کربنه که به راحتی توسط بدن جذب می شوند. قندهای دیگر عبارتند از دی ساکاریدها مانند مالتوز، ساکارز و ایزومالتوز. الیگوساکاریدهای کمی نیز وجود دارند.
آب دومین جزء مهم عسل است. محتوای آن بسیار مهم است، زیرا بر ذخیره عسل تأثیر می گذارد. محتوای آب نهایی به عوامل محیطی متعددی در طول تولید از جمله آب و هوا و رطوبت داخل کندو و همچنین به شرایط شهد و تصفیه عسل در هنگام استخراج و نگهداری بستگی دارد. اسیدهای آلی 0.57 درصد از عسل را تشکیل می دهند و شامل اسید گلوکونیک می شود که محصول جانبی هضم آنزیمی گلوکز است. اسیدهای آلی مسئول اسیدیته عسل هستند و تا حد زیادی به طعم خاص آن کمک می کنند.
مواد معدنی در عسل
مواد معدنی در عسل به مقدار بسیار کم (17/0 درصد) وجود دارد که پتاسیم فراوان ترین آنهاست. بقیه کلسیم، مس، آهن، منگنز و فسفر هستند. ترکیبات نیتروژنی که در میان آنها آنزیم ها از ترشح بزاق زنبورهای عسل کارگر منشاء می گیرند نیز وجود دارد. نقش مهمی در تشکیل عسل دارند. آنزیم های اصلی عسل اینورتاز (ساکارز)، دیاستاز (آمیلاز) و گلوکز اکسیداز هستند.
ویتامین‌های C، B (تیامین) و کمپلکس B2 مانند ریبوفلاوین، اسید نیکوتینیک و اسید پانتوتنیک B6 نیز یافت می‌شوند.
آگاهی از فرآیند تولید عسل برای درک راه های مختلف ورود باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها به عسل مهم است.
فرایند تولید عسل و میکروبیولوژی
تولید عسل با جمع آوری شهد و گرده گل ها توسط زنبورها آغاز می شود اما فقط از شهد برای تهیه عسل استفاده می شود. شهد عمدتاً آب با قندهای محلول است و مقدار قندها بسیار متفاوت است اما معمولاً 25 تا 70 درصد است. شهد به عنوان “پاداش” توسط گیاه برای جذب زنبورها توصیف شده است. شهد توسط زنبورهای عسل با فروکردن پروبوسیس خود به داخل شهد گل‌ها مکیده میشود و از مری به قفسه سینه و در نهایت به شکم می‌رسد. گرده در سبدهای گرده روی پای عقبی به کندو منتقل می شود در حالی که شهد در معده منتقل می شود.
در داخل کندو، شهد را در سلول های لانه زنبوری مومی قرار می دهند و آب اضافی آن تبخیر می شود تا زمانی که عسل تقریباً 83٪ شکر و 17٪ آب شود. این چند روز طول می کشد. سپس سلول ها با یک لایه موم پوشانده می شود که بعداً زمانی که زنبورها نیاز به خوردن عسل دارند، برداشته می شود. هنگامی که مق
دار زیادی شهد جمع آوری می شود، زنبورها با استفاده از بال های خود برای تهویه کندو، تبخیر را تسریع می کنند. شکر هم عوض شده قند موجود در شهد بیشتر ساکارز است که دارای مولکول های بزرگ است. زنبورها یک آنزیم (اینورتاز) تولید می کنند که هر مولکول ساکارز را با تبخیر آب اضافی به گلوکز و فروکتوز می شکند و ساکارز را به قندهای کوچکتر تبدیل می کند. بنابراین زنبورها عسل را برای رشد مخمر و سایر میکروارگانیسم ها بسیار غلیظ می کنند.
برای استخراج عسل، با استفاده از چاقوی تیز که در آب گرم گرم شده است، کلاهک را جدا می کنند. سپس شانه ها را داخل سانتریفیوژ گذاشته و عسل را خارج می کنند. گاهی اوقات عسل با فشاری خارج می شود که لزوماً شانه ها را از بین می برد و ممکن است میزان موم موجود در عسل را کاهش دهد.
خواص فیزیکی عسل
عسل علاوه بر ترکیب و طعم، چندین ویژگی مهم نیز دارد. عسل تازه استخراج شده یک مایع چسبناک است. ویسکوزیته آن به انواع زیادی از مواد بستگی دارد و بنابراین با ترکیب آن و به ویژه با محتوای آب آن متفاوت است. ویسکوزیته یک پارامتر فنی مهم در طول فرآوری عسل است زیرا باعث کاهش جریان عسل در طول پردازش، استخراج، پمپاژ، گیرش، فیلتراسیون، اختلاط و بطری عسل می شود.
رطوبت سنجی یکی دیگر از خواص عسل است و بیانگر توانایی عسل در جذب و نگهداری رطوبت از محیط است. با این حال، در طول پردازش یا ذخیره سازی، همان رطوبت سنجی می تواند مشکل ساز شود و به دلیل محتوای آب اضافی، در نگهداری و ذخیره سازی مشکل ایجاد کند. عسل معمولی با محتوای آب 18.8 درصد یا کمتر، رطوبت هوای با رطوبت نسبی بالای 60 درصد را جذب می کند. رسانایی حرارتی عسل از 118 تا 143×10 Cal/cm2/sec/°C13 متغیر است. بنابراین می توان مقدار حرارت، سرد کردن و اختلاط لازم برای تصفیه مقدار معینی از عسل یعنی قبل و بعد از فیلتراسیون یا پاستوریزاسیون را محاسبه کرد.
کشش سطحی عسل با منشا عسل متفاوت است و احتمالاً به دلیل مواد کلوئیدی است. همراه با ویسکوزیته بالا، مسئول ویژگی های کف کردن عسل است.
ویژگی رنگ در عسل
رنگ عسل مایع از شفاف و بی رنگ (مانند آب) تا کهربایی تیره یا سیاه متغیر است. رنگ های مختلف عسل اساساً همه سایه های زرد، کهربایی هستند. مانند رقت ها یا غلظت های مختلف شکر دوربین دار، که به طور سنتی به عنوان استاندارد رنگ استفاده می شود. رنگ بسته به منشا گیاهی، سن و شرایط نگهداری متفاوت است، اما شفافیت یا شفافیت به مقدار ذرات معلق مانند گرده بستگی دارد. رنگ های عسلی که کمتر رایج هستند زرد روشن (آفتابگردانی)، ته مایل به قرمز (مهره سینه)، مایل به خاکستری (اکالیپتوس) و مایل به سبز (عسلک) هستند.
هنگامی که متبلور شد، رنگ عسل روشن تر می شود زیرا کریستال های گلوکز سفید هستند. رنگ عسل اغلب بر حسب میلی‌متر در مقیاس 14، 15 P نشان داده میشود. روش‌های جدیدتر اما رایج‌تر توصیف رنگ از جذب طیفی رنگ عسل استفاده می‌کنند. کریستالیزاسیون عسل از تشکیل کریستال های گلوکز مونوهیدرات حاصل می شود که از نظر تعداد، شکل، ابعاد و کیفیت با ترکیب و شرایط نگهداری عسل متفاوت است. هرچه آب کمتر و گلوکز عسل بیشتر باشد، تبلور سریعتر می شود.
Burgget17 گزارش داد که اثر هیپراسموتیک عسل و در نتیجه ماهیت هیپراسموتیک به دلیل غلظت زیاد مواد جامد و رطوبت کم از رشد باکتری ها و مخمرها جلوگیری می کند زیرا آب را از موجودات خارج می کند و آنها را با خشک شدن از بین می برد.
بیشتر بخوانید :هیدروکسی متیل فورفورال چیست؟ آزمون آن در عسل
عسل به عنوان غذا
عسل بیشتر در حالت نگهداری نشده، یعنی مایع، متبلور یا در شانه مصرف می شود. در این اشکال، آن را به عنوان دارو گرفته می شود، به عنوان غذا خورده می شود یا به عنوان یک عنصر در دستور العمل های غذایی مختلف گنجانده می شود.
در تولید شیرینی، عسل همچنان جزء بسیاری از محصولات سنتی است که به مقدار قابل توجهی در داخل مصرف می شود و همچنین صادر می شود. در محصولات ژلاتینی یا صمغی، می توان از عسل به عنوان طعم دهنده استفاده کرد.
در بخش صنعتی، برخی از فرآورده های شیر عسل مانند پاستوریزه و شیرین شده با عسل برای نگهداری طولانی مدت وجود دارد. ماست با عسل 18.
در صنعت نوشیدنی های غیر الکلی صنعتی، استفاده از عسل نسبتاً اخیراً گسترش یافته است و در سال 1990 گسترش یافته است. بیش از 40 نوشیدنی عسل جدید در ژاپن معرفی شد که یکی از آنها توسط شرکت بطری کوکا کولا توکیو معرفی شد. در بسیاری از آب میوه ها، عسل به عنوان طعم دهنده و شیرین کننده اضافه می شود. در آب سیب نیز برای طبقه بندی آب میوه استفاده می شود.
میکروب های موجود در عسل
میکروارگانیسم هایی که در عسل زنده می مانند آنهایی هستند که در برابر قند غلیظ، اسیدیته و سایر ویژگی های ضد میکروبی عسل مقاومت می کنند.
منابع اولیه آلودگی میکروبی احتمالاً شامل گرده، دستگاه گوارش زنبورهای عسل، خاک، گرد و غبار، هوا و گل ها است.
میکروب های موجود در لانه زنبوری عمدتاً باکتری ها و مخمرها هستند و از زنبورها، مواد خام (شهد) یا از منابع خارجی می آیند. لاروها ممکن است در ابتدا عقیم باشند اما توسط کارگران با شهد و گرده تغذیه می شوند و بنابراین قبل از شفیره شدن توسط شهد، گرده و فلور کارگر تلقیح می شوند.
Sackelt21 مشاهده کرده است که گونه های باسیلوس، میکروکوکوس و ساکارومایسس را می توان به راحتی از لانه زنبورها و زنبورهای بالغ جدا کرد. تعدادی گونه میکروبی از مدفوع لارو زنبور عسل جداسازی شده است.
گونه های باسیلوس بیشترین شیوع را دارند و پس از آن باکتری های پلئومورفیک متغیر گرم قرار دارند. کپک، اکتینومیست، میله‌های گرم منفی (احتمالاً انتروباکتریاسه) و مخمر نیز جدا شده‌اند در حالی که گونه‌های Streptomyces از یک لارو بازیابی شدند. این بار میکروبی به طور مطلوب با میکرو فلور روده زنبورهای عسل بالغ مقایسه می شود که توسط باکتری های پلئومورفیک متغیر گرم با وضعیت طبقه بندی نامشخص، Bacillus spp، Enterobacteriaceae، Penicillium spp.، Aspergillus spp.، و گاهی اوقات اغلب Torulopsisp تحت سلطه است. گرده ممکن است منبع اصلی میکروب ها در روده زنبور عسل باشد. گفته شده است که گل ها و کندوها منابع مهم تری نسبت به خاک هستند. باسیل‌های تشکیل‌دهنده اسپور هوازی بیشترین میکروب‌هایی بودند که در سطح خارجی، محصول و روده زنبورهای عسل با آن مواجه شدند.
روده زنبورها حاوی 1٪ مخمر، 27٪ باکتری های گرم مثبت از جمله باسیلوس، باکتریدیوم، استرپتوکوک و کلستریدیوم است. 70 درصد باکتری های گرم منفی یا متغیر گرم شامل آکروموباکتر، سیتروباکتر، انتروباکتر، اروینیا، اشریشیا کلی، فلاووباکتریوم، کلبسیلا، پروتئوس و سودوموناس26. منابع اولیه مخمر مقاوم به قند، گل و خاک است.
منابع ثانویه آلودگی میکروبی در عسل عبارتند از انسان، تجهیزات، ظروف، باد، گرد و غبار و غیره. مخمرها از تجهیزات خانه های عسل بازیابی شده اند. تجهیزات آلوده می توانند مخمر را وارد عسل تمیز کنند24. راه های احتمالی انتقال به عسل استخراج شده عبارتند از: هوا (در خانه یا زمانی که عسل بسته بندی شده است)، مواد غذایی (از عفونت های پوستی، عطسه یا آلودگی مدفوع).
میکروارگانیسم های موجود در عسل شناسایی شده اند) 22. آنها شامل باکتری ها، مخمرها و کپک ها هستند (جدول 1). بیشتر باکتری ها و سایر میکروب ها نمی توانند در عسل رشد یا تولید مثل کنند، یعنی غیر فعال هستند و این به دلیل فعالیت ضد باکتریایی عسل است. باکتری‌های مختلفی به عسل جمع‌آوری‌شده در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد تلقیح شده‌اند. نتیجه از دست دادن زنده ماندن باکتری در عرض 8 تا 24 روز را نشان داد. تعداد اسپور 4 ماه پس از آن ثابت ماند. باسیلوس سرئوس، کلستریدیوم پرفرنجس و اسپورهای کلستریدیوم بوتولینیوم به عسل تلقیح و در دمای 25 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. جمعیت کلستریدیوم بوتولینوم طی یک سال در دمای 4 درجه سانتی گراد تغییری نکرد.
با این حال، در دمای 65 درجه سانتیگراد، پس از 5 روز نگهداری، هاگ یافت نشد. مشاهده شده است که اگر عسل با آب رقیق شود، از رشد سویه های باکتریایی غیر بیماری زا و کشتن سویه های خطرناک حمایت می کند. محلول کمتر از 50 درصد عسل در آب، عمر باکتری را برای دوره های طولانی تری حفظ کرد اما هرگز از 40 روز تجاوز نکرد. بنابراین نتیجه گرفته شده است که احتمال اینکه عسل به عنوان ناقل تب حصبه، اسهال خونی و انواع عفونت های اسهالی عمل کند بسیار ناچیز است.
Summary
Article Name
تاثیر عسل بر زخم - میکروبیولوژي عسل - آزمایشگاه رادگستر
Description
میکرو بیولوژی عسل - عسل یک داروی باستانی برای درمان زخم های عفونی است که اخیراً توسط حرفه پزشکی "دوباره" کشف شده است. در مجتمع آزمایشگاهی رادگستر ٬ آزمایش عسل با ارائه برگه آنالیز به طور کامل انجام میشود.
Author
امید رهبری
Publisher Name
رادگستر
Publisher Logo
